There are no Accidents

"There are no accidents: Everything Happens for a Reason"

અગાઉ ના બ્લોગ માં શેર કરેલ હતું એમ કુંગ ફૂ પાન્ડા માં ઘણા બધી શીખ બહુજ સરળ અને સહજ રીતે આપવામાં આવી છે.  

આજ નો આ બ્લોગ માં હું વાત કરવા માંગુ છે આવી જ એક શીખ ની, "There are no accidents" , જીવનમાં કોઇપણ ઘટના અકસ્માતે નથી થતી, દરેક થતી ઘટના પાછળ કઈ કારણ હોય છે.

જીવનમાં આવતી દરેક પરિસ્થિતિ તમારી ઈચ્છા મુજબની હોય એવું જરૂરી નથી હા પરતું એક વિશ્વાસ જરૂર છે કે જે કઈ પણ થાય છે તે સારા માટે થાય છે, જરૂર છે તો માત્ર એને સમજવાની અને રાહ જોવાની.

મારો પોતાનો ખુદનો અનુભવ ખુબ જ સારો છે અને હું મારા જીવનની ખરાબ માં ખરાબ લાગતી બધી ઘટનાઓ આગળ જતા સારી જ સાબિત થઈ છે, 

મારા પપ્પા કાયમ અમને આ વિશ્વાસ આપાવતા હોય છે, અને એના કારણે દરેક થયેલી ઘટનામાં શું ખરાબ થયું એ વિચાર કરીને નેગેટીવ વિચારો ની હારમાળામાં જવાની જગ્યા એ એમાંથી જે સારું થયું છે કે થઇ શકે છે તે શોધવાનો પ્રયત્ન કરવાથી એ પરીસ્થિત માં ટકી રહેવા અને તેમાંથી બહાર આવવા માટે ખુબ જ powerful ચાલકબળ મળે છે અને વારંવારનાં આવા સારા અનુભવ થી આના પ્રત્યે ની શ્રધ્ધા વધુ દૃઢ થતી જાય છે. 

આ વસ્તુ ને શક્ય બનાવવા માટે ખુદના અંતરાત્મા સાથે જોડાયેલા રહેવું જોઈએ અને ખુદને જોડે પોઝીટીવ વાર્તાલાપ કરતા રહેવું જોઈએ. 

આ કલીપ માં આ વાત ખુબ જ સરસ રીતે કરે છે 

Hindi :

Original Version:

આમાંથી ટાંકવા / શીખવા જેવા મુદ્દા :

• કોઈ ઘટના સારી કે ખરાબ નથી હોતી, how you perceive decides, what impact it will have on you ?
• Actual control lies in inner self and not in external circumstances, તમે એ નક્કી નહિ કરી શકશો કે ઝાડ પર ફળ અને ફૂલ કયારે આવશે પરંતુ તમે એના પર યોગ્ય સમયે સારા ફળ આવે તેના માટે તેની વધારે સારી રીતે માવજત કરી શકો છો. 
• તમારી ખુદ ની મદદ કોઈ બીજી વ્યક્તિ પ્રત્યક્ષ રીતે કરી શકે એના કરતા વધારે અગત્યનું છે તમે તમારા પર વિશ્વાસ રાખો અને જરૂરી પ્રત્યક્ષ અને પરોક્ષ મદદ એની જાતે આકાર લેશે.

અને છેલ્લે એક નાની વાર્તા: 

એક સ્ત્રી પોતાના નાના બાળકને સાથે લઇને કરીયાણાની દુકાને ખરીદી કરવા માટે ગઇ. જ્યારે સ્ત્રી ખરીદી કરી રહી હતી ત્યારે નાનો બાળક વેપારીની સામે જોઇને હસતો હતો. વેપારીને બાળકનું આ નિર્દોષ હાસ્ય ખુબ ગમ્યુ. જાણે કે આખા દિવસનો થાક ઉતરતો હોય એમ લાગતુ હતુ.

વેપારીએ બાળકને પોતાની પાસે બોલાવ્યો. બાળક જેવો વેપારી પાસે ગયો એટલે વેપારીએ નોકર પાસે ચોકલેટની બરણી મંગાવી. ઢાંકણ ખોલીને બરણી બાળક તરફ લંબાવી અને કહ્યુ , ” બેટા, તારે જેટલી ચોકલેટ જોઇતી હોય એટલી તારી જાતે લઇ લે.” છોકરાએ જાતે ચોકલેટ લેવાની ના પાડી. વેપારી વારંવાર બાળકને ચોકલેટ લેવા કહેતો રહ્યો અને બાળક ના પાડતો રહ્યો.

બાળકની મા દુર ઉભી ઉભી આ ઘટના જોઇ રહી હતી. થોડીવાર પછી વેપારીએ પોતે બરણીમાં હાથ નાંખીને એક મુઠ્ઠી ભરીને ચોકલેટ બાળકને આપી. બાળકે પોતાના બંને હાથનો ખોબો ધરીને વેપારીએ આપેલી ચોકલેટ લઇ લીધી. વેપારીનો આભાર માનીને કુદતો કુદતો પોતાની મા પાસે જતો રહ્યો.

દુકાનેથી પાછી ફરતી વખતે માએ આ બાળકને પુછ્યુ , ” બેટા , તને પેલા કાકા ચોકલેટ લેવાનું કહેતા હતા તો પણ તું ચોકલેટ કેમ નહોતો લેતો ? ”

છોકરાએ પોતાનો હાથ માને બતાવતા કહ્યુ , ” જો મમ્મી મારો હાથ તો બહુ જ નાનો છે મેં મારી જાતે જ બરણીમાં હાથ નાંખીને ચોકલેટ લીધી હોત તો મને બહુ ઓછી ચોકલેટ મળી હોત પણ અંકલનો હાથ બહુ મોટો હતો એમણે મુઠી ભરીને ચોકલેટ આપી તો મારો આખો ખોબો ભરાઇ ગયો.”